गदिमा नवनित
  • जिवासंगे जन्मे मृत्यु, जोड जन्मजात
    दिसें भासतें तें सारें विश्व नाशवंत
मराठी युनिकोड फॉन्ट
जोगिया (संगीत: सुरेशदा देवळे) | Jogia (Music: Suresh Devle)
  • जोगिया हा गदिमांचा पहिला काव्यसंग्रह,प्रस्तावनेत गदिमा म्हणतात जीवनव्यवसाय म्हणून लेखणीशी अनेकदा बेईमानी करण्याचा प्रसंग मजवर आला-येतो आहे.या संग्रहातील कविता ही मात्र व्रतस्थपणे केलेली काव्यनिर्मिती आहे.या संग्रहाला जोगिया असे नाव म्हणूनच द्यावेसे वाटले.

    गदिमांच्या जोगिया संग्रहातील निवडक १६ कवितांना चाली लावल्या आहेत सुरेशदा देवळे यांनी,गायक आहेत श्रीधर फडके,उत्तरा केळकर,रविंद्र साठे,चारुदत्त आफळे,ज्ञानदा परांजपे.गदिमांचे नातू सुमित्र माडगूळकर यांनी या अल्बमची निर्मिती केली आहे.
  • Box-C-16
  • आले मृगाचे तुषार
    Ale Mrugache Tushar

  • गीतकार: ग.दि.माडगूळकर      Lyricist: Ga.Di.Madgulkar
  • संगीतकार: सुरेशदा देवळे      Music Composer: Sureshada Devle
  • गायक: रविंद्र साठे,उत्तरा केळकर      Singer: Ravindra Sathe,Uttara Kelkar
  • अल्बम: जोगिया      Album: Jogia





  •     MP3 player is mobile compatible
        (हा प्लेअर मोबाईल वर पण चालतो)

  • माऊलीच्या दुग्धापरी
    आले मृगाचे तुषार,
    भुकेजल्या तान्ह्यासम
    तोंड पसरी शिवार,

    तुकोबाच्या अभंगाला
    मंद चिपळ्यांची साथ,
    भरारतो रानवारा
    तसा झाडाझुडपांत!

    पिऊनिया रानवारा
    खोंड धांवे वारेमाप,
    येतां मातीचा सुगंध
    स्तब्ध झाले आपोआप,

    अवखळ बाळांपरी
    पक्षी खेळती मातींत,
    उभारल्या पंखावरी
    थेंब टपोरे झेलीत!

    धारा वर्षतां वरुन
    बैल वशिंड हालवी
    अवेळींच फुटे पान्हा
    गाय वत्साला बोलवी!

    गांवानेंच उंच केला-
    हात दैवी प्रसादास,
    भिजुनिया चिंब झाला
    गांव देवीचा कळस.

    निसर्गानें दिलें धन-
    -द्यावें दुसर्‍यां, जाणुनी,
    झालीं छप्परें उदार
    आल्या पागोळ्या अंगणी!

    काळ्यामाळ्या करितात
    बाळें उघडीं नागडीं,
    सांचलेल्या पाण्यामधीं
    नाचतात घडीघडीं!

    नांगरली रानवाट
    आतां फुलेल रोपांनी
    पान लागे चवदार
    शेतकर्‍यांना चिंतनीं!

    स्नान झालें धरणीचें
    पडे सोन्याचा प्रकाश!
    आतां बसेल माऊली
    अन्नब्रम्हाच्या पूजेस!


गदिमा गौरव | Special Quotes
  • बा.भ.बोरकर
    वस्तुत: माडगूळकरांचे गीतरामायण प्रभूरामचंद्र सिंहासनस्थ झाल्यावर सुरनरांच्या जयजयकारांत संपते. पण माडगूळकरांची प्रतिभा ते तिथे संपवित नाहीत...छंद आणि स्वर विराम पावले तरी तिचे तेज सरणारे दु:ख आपल्या अंतरात रेंगाळतच रहाते.यथाकाळ या रामायणाने पुन्हा नवा अवतार घ्यावा म्हणूनच तर त्यांच्या हातुन हे घडले नसेल?एवढे मात्र खास की तोपर्यंत आणि त्यानंतर देखील यातील काही गीते गीतरामायणासारखी चिरंजीव होऊन राहतील आणि त्या बरोबरच माडगूळकरांचे-माझ्या बंधुतुल्य मित्राचे नाव देखील!.
संबंधीत गाणी | Related Marathi Songs